"Het scheelde ook dat ik uit een ingenieursfamilie kom. En dat ik bij verbouwingen in eerdere huizen veel zelf heb gedaan, zoals muurtjes metselen en bedrading aanleggen. Ik schrik niet snel terug bij het idee van een ingrijpende verbouwing. Bovendien verzekerden bevriende architecten ons dat die verzakte fundering goed te fiksen was. Ook omdat het om 'stabiele scheefstand' ging. Het huis stond al langer precies even scheef. Het verhaal gaat dat het waterschap ooit een plas in de buurt heeft uitgediept. Toen is die scheefstand ontstaan."

De eerste jaren laten Suzanne en haar man de fundering voor wat die is. Ze wonen met plezier in het huis. "Oké, het speelgoed van onze zoon rolde door de woonkamer. En we kregen 'zeebenen' in het huis. Alles is zo schots en scheef. Zelfs de muren 'golven'. Maar daar wen je allemaal aan."

Toch begint het in 2023 te kriebelen. "We wisten niet wat het effect van klimaatveranderingen ging zijn op een fundering die tóch al slecht is. Dat zorgde voor onzekerheid. Bovendien had het huis nog ander groot onderhoud nodig. We hebben zelfs even overwogen alles plat te gooien om de fundering én het huis te herstellen. Dat vonden we uiteindelijk zonde. Ook met het oog op duurzaamheid. Er zitten zoveel waardevolle materialen in het huis. Ik ben er meer voor om wat oud is oud te laten. Maar wel zó dat het voldoet aan de eisen van deze tijd. Dus behalve stevig ook goed geïsoleerd, duurzaam en toekomstbestendig."

Ze besluiten voor een ingrijpende verbouwing te gaan. "We zagen die slechte fundering als een kans om méér van ons huis te maken." Zo ontstaat het idee voor een ruime kelder, over de lengte van het hele huis. Plus op de begane grond een uitbouw voor de keuken.

Er volgt een langdurig proces van ontwerpen en meten tot en met graven en bouwen. "Best complex, er komt veel bij kijken als je de grond ingaat. Als bewoner ben je verantwoordelijk voor mogelijke verontreiniging. Je moet weten wat de kwaliteit van die grond is. Maar ook hoe zwaar het huis is. Hoe diep je kunt gaan. Welke kleilagen je tegenkomt. Hoeveel schroefpalen de grond in moeten."

Suzanne overlegt dan ook intensief met architecten, het constructiebureau, bouwtekenaars en aannemers. En met de gemeente. "We hebben wel dertig documenten moeten aanleveren om de vergunningen rond te krijgen. Vijf keer op rij kregen we een 'nee'. Toen heb ik inderdaad een nacht minder goed geslapen. Het is jammer dat de wet- en regelgeving in Nederland niet echt is afgestemd op dit soort situaties."

En dan zijn er nog de buren die hun zorgen uiten. Want wat als door de onderkeldering de grondwaterstromen veranderen? Wordt de grond op hun terrein dan natter? En stel dat de nieuwe fundering niet goed is en de boel verder zakt? Zakken de woningen in de buurt mee? "Begrijpelijke vragen. We hebben de tijd genomen om de buren mee te nemen in onze plannen. Daarbij hebben we ook mogelijke gevolgen besproken. Ik kon ze geruststellen: als het mis zou gaan, dan zou óns huis instorten. Niet dat van hen. Zoveel wisten we zeker."

Maar het huis stortte niet in. Dankzij de nieuwe fundering staat het er voor de komende decennia juist stevig bij. "Met vloeren die waterpas zijn. Wel nog altijd met hellende muren. Daar hebben we niets aan veranderd."

De grote winst is de nieuwe kelder. "Een prettige, geïsoleerde, droge ruimte, met een constante temperatuur. Fijn voor als de zomers heel warm worden, of de winters juist koud. We hebben er geen airconditioning of verwarming nodig."

Nog maar een maand of drie, dan is de verbouwing echt klaar. Suzanne kijkt ernaar uit om te proosten op een succesvolle afronding van het project. "Het voelt goed om een huis te hebben dat klaar is voor de toekomst."

Of ze deze hele onderneming anderen zou aanraden? "Je moet goed weten wat erbij komt kijken als je een verzakt huis koopt. Daarom: laat een bouwtechnische keuring doen. Onderhandel over de prijs. En neem het vernieuwen van de fundering mee in je financiering. Want het is best een kostenpost. Als het lukt, kijk dan of je in één keer je huis kunt verduurzamen. Of doe het in stapjes. En bedenk: ook als je meer groen in je tuin plaatst, draag je bij aan een beter klimaat in de stad."

Suzanne Petiet werkt bij Nationale-Nederlanden.

Een nieuwe baan had Arjette niet zo hoog in de top-5 verwacht. Vooral de jongste generatie, Gen Z, noemt dit. “Jongeren starten natuurlijk ook vaker met een eerste baan, en switchen sneller. Zeker in deze krappe arbeidsmarkt.” Een ander opvallend generatieverschil: relatief veel Gen X’ers hebben lichamelijke klachten gehad (34%). Deze generatie is geboren tussen 1965 en 1980.

Wat verder opviel in het onderzoek? Arjette: “Maar liefst 31% van de werknemers had afgelopen twee jaar geldzorgen. Daarvan geeft 67% aan het belangrijk te vinden dat de werkgever ze ondersteunt na het delen van uitdagingen. En juist rondom financiële stress stellen werkgevers geen vragen, blijkt uit het onderzoek. Dat zien ze vooral als privézaak. Daarbij willen ze zich niet opdringen.” Lees ook: 7 tips om werknemers met financiële stress te helpen.

Waar werknemers wel open over praten met hun werkgever? “Studie, geboorte van kinderen, overlijden van een naaste, lichamelijke gezondheidsklachten en mantelzorg”, noemt Kelly.

Wat Arjette daarnaast interessant vond aan de antwoorden van werknemers? “Als ze hun geldstress of andere mentale problemen wél bespreekbaar maken, doen ze dat niet zomaar. Dan willen ze ook echt ondersteuning.”

En daar ligt een grote kans voor de werkgever. Zij kunnen werknemers bijvoorbeeld ondersteunen bij mentale problemen. “De wachtlijsten voor psychologen in de ggz zijn erg lang. Maar er bestaat ook snellere hulp, bijvoorbeeld via onze collectieve zorgverzekeringen of inkomensverzekeringen.

In ons preventiepakket voor mkb’ers zit ook een anonieme hulplijn voor werknemers die uitdagingen tegenkomen in het werk of in de privésituatie. Ook vergoedt het preventiepakket een budgetcoach bij financiële stress, als daar behoefte aan is. Die kan tips geven, en inzicht in de inkomsten en uitgaven.”

Bij grotere werkgevers biedt Nationale-Nederlanden maatwerkoplossingen via de relatiemanagers. “Denk aan webinars of trainingen van specialisten, afhankelijk van de hulpvraag in het bedrijf.”

Ook werkgevers hebben vragen beantwoord over de situaties in het privéleven van werknemers. Meer dan de helft van hen is goed of helemaal op de hoogte van deze levensgebeurtenissen. Behalve bij de financiën dan. Vooral mkb’ers weten wat er speelt. “In kleine bedrijven zijn de lijntjes vaak korter”, is de verklaring van Kelly.

Wat is de beste manier om ziekteverzuim te voorkomen? Ook die vraag kwam weer aan bod in het onderzoek. Werknemers denken dat het helpt als hun werkgever:

1. Rekening houdt met hun belastbaarheid: 46%
2. Aandacht heeft voor een prettige werksfeer: 45%
3. Flexibel is in werktijden: 36%
4. Toegang biedt tot specialisten die ziekteverzuim voorkomen: 31%
   
   

Kelly: “Dit komt redelijk overeen met wat werkgevers zeggen. Zij zien vooral aandacht hebben voor de prettige werksfeer als middel om ziekteverzuim te voorkomen. Gevolgd door: praten met medewerkers over hun privésituatie (39%). En: rekening houden met de belastbaarheid (37%).” Dat zijn ook de middelen die organisaties momenteel al het meest inzetten.

Vooral bij belangrijke levensgebeurtenissen zijn bovenstaande preventiemiddelen belangrijk, volgens Arjette. “Neem het overlijden van een naaste. Misschien staat in de cao vier verlofdagen voor rouw. Maar rouwen is voor iedereen anders. Houd dus rekening met de belastbaarheid van je werknemers. Heeft iemand meer tijd nodig, wees dan flexibel.”

Dat kan best lastig zijn als je bijvoorbeeld een winkel moet openen en klanten op je rekenen, geeft ze toe. “Maar hoe meer druk je legt op die ene werknemer, hoe groter de kans op uitval is. Dan ben je veel verder van huis.”

“Ingrijpende gebeurtenissen horen natuurlijk bij het leven. Maar als je als werkgever weet wat er speelt, kun je daar wel op inspelen. Ga het gesprek aan: hoe kan ik helpen? Zo voelt je werknemer zich gezien en gehoord.”

Al heeft de werknemer zelf óók een verantwoordelijkheid, benadrukt ze. Zo geeft slechts 14% van de werkgevers aan het vaak te herkennen als er iets (ingrijpends) speelt in het privéleven van werknemers. En alleen als dat invloed heeft op het functioneren. Arjette: “Werkgevers herkennen vooral signalen als veranderd gedrag. Zoals stiller zijn of prikkelbaar reageren.”

Daarom heeft ze tot slot nog een boodschap voor werknemers. “Het is heel sterk om te zeggen dat het niet goed met je gaat. Hoe sneller je dat doet, hoe makkelijker je leidinggevende of collega’s kunnen helpen.”

Kelly weet uit persoonlijke ervaring hoe prettig het kan zijn om uitdagingen in je privéleven te delen met je leidinggevende. “Openheid zorgt vaak voor steun en begrip. En het lucht op. Maar het helpt als de werkgever vast een opening biedt door bijvoorbeeld te vragen of je iets wilt delen.”

Deel dit artikel